Παιδιά στον Κόσμο: Δεκέμβριος 2009 με την ευκαιρία της 11ης Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού

Τα "Παιδιά στον Κόσμο" παρουσιάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα φωτογραφίες - ειδήσεις για τη ζωή των παιδιών στον κόσμο μας. Τα σχόλια και οι προβληματισμοί αφήνονται στον καθένα μας. Αν πιστεύουμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για το μέλλον των παιδιών και του κόσμου μας ας κοιτάξουμε γύρω μας. Σϊγουρα πολλά θα δούμε. Ας αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι. Κάτι μικρό. Ίσως αυτό αποδειχτεί στο τέλος ότι ήταν κάτι πολύ μεγάλο. Ας κάνουμε όμως κάτι ..

Παιδιά στον Κόσμο, Δεκέμβριος 2009 ... Περισσότερα  http://www.scribd.com/doc/23970782

Με την ευκαιρία της ημέρας η ζωγραφική αποτύπωση από τις μαθήτριες της Ε τάξης Σταυρούλα Κοντοβά και Κατερίνα Γουλιώτη

11 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού

Η 11η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, και η Unicef, δημοσιοποίησε ενθαρρυντικά στοιχεία για την παιδική θνησιμότητα.

Η έκθεση της UNICEF αποκαλύπτει πως έχει σημειωθεί πρόοδος στην πρόσβαση των παιδιών στην εκπαίδευση και στις ιατρικές φροντίδες σε ολόκληρο τον κόσμο, τάση που συνάδει με το πρόγραμμα "Στόχοι για την Ανάπτυξη στη νέα Χιλιετία", του ΟΗΕ. 

"Τα δεδομένα καταδεικνύουν σημαντικές προόδους, ωστόσο απομένουν να γίνουν ακόμη πολλά", τόνισε η γενική διευθύντρια της UNICEF Αν Βένεμαν.

Η έκθεση του οργανισμού εμφανίζει ότι περισσότερες γυναίκες, που έχουν μολυνθεί με τον ιό του AIDS σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου έχουν πρόσβαση σε φάρμακα κατά της ασθένειας (11% το 2005 έναντι 7% το 2004), γεγονός που συμβάλλει να μειωθεί ο κίνδυνος μετάδοσης από τη μητέρα προς το παιδί.

Κατά το 2005, τέσσερις φορές περισσότερα παιδιά έλαβαν τις αναγκαίες δόσεις βιταμίνης Α από ότι το 1999, εξέλιξη που συμβάλλει στην ελάττωση της παιδικής Θνησιμότητας.

Επίσης έχει επεκταθεί κι η χρήση κουνουπιέρας εμποτισμένης σε εντομοκτόνο σε χώρες με αυξημένους δείκτες ελονοσίας, σύμφωνα με τη UNICEF, η οποία υπενθυμίζει πως η ελονοσία κι η πνευμονία είναι υπεύθυνες για το 27% των θανάτων παιδιών μικρότερων των πέντε ετών σε όλον τον κόσμο.

Μεταξύ των ετών 1990 και 2004 περισσότερα από 1,2 δισ. άτομα επιπλέον είχαν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, ενώ ο αριθμός των παιδιών που δεν παρακολουθούν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχει μειωθεί κατά 20% στο διάστημα 2002-06.

Επίσης, η ίδια έκθεση αναφέρει ότι τα τελευταία 15 χρόνια υπάρχει επίσης μία σημαντική μείωση στον σεξουαλικό ακρωτηριασμό νεαρών κοριτσιών.

Παράλληλα με την καταγραφή της προόδου, η UNICEF υπενθυμίζει πως 143 εκατ. παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από την πείνα και πως 500.000 γυναίκες ετησίως πεθαίνουν από επιπλοκές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι μισές από αυτές στην Αφρική. 
Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

 Η Χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού αναφέρει:

• Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.
• Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.
• Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
• Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.
• Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.
• Δικαιούμαι να μάθω τί είνα καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.
• Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.
• Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.
• Δικαιούμαι να ζήσω σε μιά κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.
• Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. ΄Εναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά. (Πηγή UNICEF)

Η Unicef στην Ελλάδα.Δείτε: http://www.unicef.gr/oldpress/pdfs/mag66_a.pdf

3 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ. Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το 80% κατ' εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Περισσότερα  www.agan.gov.gr

2 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Δουλείας

Η 2α Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Δουλείας το 1949 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Παρά τους αγώνες αιώνων, η δουλεία δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς στον κόσμο μας. Μορφές της δουλείας είναι η καταναγκαστική εργασία, η παιδική εργασία, το εμπόριο λευκής σαρκός και η διακίνηση των λαθρομεταναστών.

 Child Labour

© UNICEF/ HQ98-0464/ Balaguer

A girl working in the reconstruction effort carries a tile on her head in the city of Choluteca, Honduras.

An estimated 158 million children aged 5-14 are engaged in child labour - one in six children in the world. Millions of children are engaged in hazardous situations or conditions, such as working in mines, working with chemicals and pesticides in agriculture or working with dangerous machinery. They are everywhere but invisible, toiling as domestic servants in homes, labouring behind the walls of workshops, hidden from view in plantations.

• In Sub-Saharan Africa around one in three children are engaged in child labour, representing 69 million children.
• In South Asia, another 44 million are engaged in child labour.
• The latest national estimates for this indicator are reported in Table 9 (Child Protection) of UNICEF's annual publication The State of the World's Children.

Children living in the poorest households and in rural areas are most likely to be engaged in child labour. Those burdened with household chores are overwhelmingly girls. Millions of girls who work as domestic servants are especially vulnerable to exploitation and abuse.

Labour often interferes with children’s education. Ensuring that all children go to school and that their education is of good quality are keys to
preventing child labour.

Παιδιά στον Κόσμο - Νοέμβριος 2009 γ

Τα "Παιδιά στον Κόσμο" παρουσιάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα φωτογραφίες - ειδήσεις για τη ζωή των παιδιών στον κόσμο μας. Τα σχόλια και οι προβληματισμοί αφήνονται στον καθένα μας. Αν πιστεύουμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για το μέλλον των παιδιών και του κόσμου μας ας κοιτάξουμε γύρω μας. Σϊγουρα πολλά θα δούμε. Ας αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι. Κάτι μικρό. Ίσως αυτό αποδειχτεί στο τέλος ότι ήταν κάτι πολύ μεγάλο. Ας κάνουμε όμως κάτι ..

Παιδιά στον Κόσμο, Νοέμβριος 2009 γ ... Περισσότερα http://www.scribd.com/doc/23112562

Παιδιά στον Κόσμο - Νοέμβριος 2009 β

Τα "Παιδιά στον Κόσμο" παρουσιάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα φωτογραφίες - ειδήσεις για τη ζωή των παιδιών στον κόσμο μας. Τα σχόλια και οι προβληματισμοί αφήνονται στον καθένα μας. Αν πιστεύουμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για το μέλλον των παιδιών και του κόσμου μας ας κοιτάξουμε γύρω μας. Σϊγουρα πολλά θα δούμε. Ας αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι. Κάτι μικρό. Ίσως αυτό αποδειχτεί στο τέλος ότι ήταν κάτι πολύ μεγάλο. Ας κάνουμε όμως κάτι ..

Παιδιά στον Κόσμο, Νοέμβριος 2009 β ... Περισσότερα :http://www.scribd.com/doc/22970865

21 Νεομβρίου - 20 χρόνια: Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992. (Πίνακας χωρών - τελευταία ενημέρωση Σεπτ. 2009)

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως, την έχουν επικυρώσει 193 κράτη, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας, και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής. Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.

Στα πλαίσια  αυτά οι εκπαιδευόμενοι στο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικής γλώσσας στο ΚΕΚ ΚΕΠΕΘ δημιούργησαν τα παρακάτω φυλλάδια για τα Δικαιώματα των Παιδιών.

  

 

Παιδιά στον Κόσμο - Νοέμβριος 2009

Τα "Παιδιά στον Κόσμο" παρουσιάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα φωτογραφίες - ειδήσεις για τη ζωή των παιδιών στον κόσμο μας. Τα σχόλια και οι προβληματισμοί αφήνονται στον καθένα μας. Αν πιστεύουμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για το μέλλον των παιδιών και του κόσμου μας ας κοιτάξουμε γύρω μας. Σϊγουρα πολλά θα δούμε. Ας αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι. Κάτι μικρό. Ίσως αυτό αποδειχτεί στο τέλος ότι ήταν κάτι πολύ μεγάλο. Ας κάνουμε όμως κάτι ..

Παιδιά στον Κόσμο, Νοέμβριος 2009 ... Περισσότερα:
http://www.scribd.com/doc/22010069

Μαμά πεινάω

Γιατί να υπάρχει πείνα και στέρηση σε οποιαδήποτε χώρα, σε οποιαδήποτε πόλη, σε οποιοδήποτε τραπέζι, όταν ο άνθρωπος έχει πόρους και γνώση να εξασφαλίσει σε όλη την ανθρωπότητα τα αναγκαία για την επιβίωση;

Δεν υπάρχει έλλειμμα στα υλικά αποθέματα. Το έλλειμμα υπάρχει στην ανθρώπινη θέληση», είχε πει πριν από τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Στο ίδιο έγκλημα είμαστε ακόμη και σήμερα θεατές. Και αν οι αγώνες για την εξάλειψή του κατάφεραν να το συμπεριλάβουν στην ατζέντα των ισχυρών αυτού του κόσμου, δεν σημαίνει ότι λύθηκε. Απλώς... εξουδετερώθηκε: σαν να σταμάτησε ο αγώνας για την απελευθέρωση των ανθρώπων από την τυραννία της φτώχειας. Σαν να συγκαλύπτονται οι ευθύνες για αυτήν την αποτυχία... Ας πάρουμε για παράδειγμα την Αφρική: στα χρόνια της ανεξαρτησίας της ήταν ακόμα μια ήπειρος εξαγωγής τροφίμων. Σήμερα μετρά τις πληγές της στις χώρες με την πιο ακραία μορφή ένδειας. Στη διάρκεια των τελευταίων 30 χρόνων του 20ού αιώνα, οι παρατεταμένες συγκρούσεις τής κόστισαν ανεκτίμητες, αμέτρητες ζωές κι ακόμη, της στέρησαν 120 δισεκατομμύρια δολάρια από τη χαμένη αγροτική παραγωγή. Ομως στην πραγματικότητα είναι η πείνα που σκοτώνει: την τελευταία δεκαετία στο Κονγκό η πλειονότητα των σχεδόν πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους, παρά τη συνεχιζόμενη εμπόλεμη κατάσταση, πέθαναν εξαιτίας των ασθενειών και της πείνας, όχι λόγω βίας. Αν υποθέσουμε ότι η φτώχεια και η πείνα δεν αποτελούν μια δυσβάσταχτη καθημερινή βιαιότητα για εκείνους που τη βιώνουν... Κι αντί στην αυγή του 21ου αιώνα να έχουμε απαλλαγεί από αυτό το μαζικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, ο πλούσιος Βορράς εξακολουθεί να λυμαίνεται τον φτωχό Νότο. Τα στοιχεία κατά του εγκλήματος που υπολογίζουν τη φρίκη και ποσοτικοποιούν το όνειδος είναι αμείλικτα:

* Ο ένας στους έξι κατοίκους του πλανήτη -πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι- δεν έχει αρκετή τροφή. Τα τελευταία 170 εκατομμύρια υποσιτισμένων ανθρώπων -ένας πληθυσμός που αντιστοιχεί σ' αυτούς της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Καναδά μαζί- σπρώχτηκαν στην πείνα όχι από κάποια έλλειψη στην παραγωγή τροφίμων αλλά από την οικονομική κρίση.

* Τα παιδιά είναι τα μεγαλύτερα θύματα: ο υποσιτισμός είναι υπεύθυνος για το 50-60% των παιδικών θανάτων. Σχεδόν ένα στα τρία παιδιά στον κόσμο υποσιτίζεται, με αποτέλεσμα μη αναστρέψιμες βλάβες στην υγεία του -σωματική και πνευματική. Η μόνιμη εξασθένηση του ανοσοποιητικού τους συστήματος σημαίνει ότι είναι 12 φορές πιο πιθανό να πεθάνουν από εύκολα αντιμετωπίσιμες ασθένειες.

* Κι όλα αυτά όταν σε κάθε ζωντανό άνθρωπο σήμερα αντιστοιχούν 17% περισσότερες θερμίδες απ' ό,τι τριάντα χρόνια πριν, παρά το γεγονός ότι ο συνολικός πληθυσμός έχει αυξηθεί κατά 70%. Μόνο που οι φτωχοί δεν επωφελούνται από το επιπλέον φαγητό, καθώς είναι οι πλούσιες χώρες αυτές που καταναλώνουν ολοένα και περισσότερες θερμίδες. Η διαφορά στην πρόσληψη θερμίδων μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών υπολογίζεται σε τρία μεγάλα χάμπουργκερ (Big Mac) το άτομο ημερησίως. Δεν συνιστούν τα παραπάνω μια σοβαρή απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια; Κι όμως, οι ισχυροί περί άλλα τυρβάζουν. Οι πλούσιες χώρες δεν εκπληρώνουν ούτε στο μισό τις υποσχέσεις τους και η Ελλάδα είναι μια από αυτές τις χώρες, με τις χειρότερες μάλιστα επιδόσεις. Η πλειονότητα των χρόνια υποσιτισμένων άλλωστε ζει στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σύμφωνα με τη γεωγραφική κατανομή που υιοθετεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων, στην Ασία και τον Ειρηνικό εκτιμώνται σε 642 εκατομμύρια, 265 εκατομμύρια στην υποσαχάρια Αφρική, 53 εκατομμύρια στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική -η πρόοδος που είχαν πετύχει τα προηγούμενα χρόνια φαίνεται να υποκύπτει μπρος στην κρίση- και 42 εκατομμύρια κοιμούνται νηστικοί στην Εγγύς Ανατολή και τη βόρεια Αφρική. Το μερίδιο των ανεπτυγμένων χωρών στην πίτα των πεινασμένων του κόσμου ανέρχεται σε 15 εκατομμύρια.

Τα πράγματα φαίνεται να χειροτερεύουν στην πορεία για το 2010. Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην κρίση και επηρεάζουν άμεσα τη ζωή των φτωχών ανθρώπων στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι πολλοί. Οι τιμές των βασικών τροφίμων παραμένουν σε δυσπρόσιτα ύψη για πολλές από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Η παγκόσμια ύφεση σημαίνει απώλεια εισοδήματος για εκατοντάδες εκατομμύρια: χώρες με μετανάστες σε αναπτυγμένες χώρες χάνουν εισόδημα από τη μείωση των εμβασμάτων που στέλνουν οι άνθρωποι αυτοί στην πατρίδα τους. Το μείγμα γίνεται εκρηκτικό αν το συνδυάσει κανείς με τις μειώσεις των εξαγωγών ή των επενδύσεων στις χώρες αυτές. Η ανεργία σε χώρες με ανύπαρκτη εργατική νομοθεσία σημαίνει ότι ακόμη και οι άνθρωποι που είχαν καταφέρει να ξεφύγουν από την απόλυτη φτώχεια πεινούν. Οσοι μετανάστες επαναπατρίζονται προστίθενται στους ανέργους, ενισχύοντας τη μαύρη εργασία που ρίχνει τα μεροκάματα. Το κακό συμπληρώνεται από την κλιματική αλλαγή που ήδη πλήττει αρκετές χώρες. Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής κοινότητα καλείται να αντιμετωπίσει ένα γεγονός: ότι κάθε έξι δευτερόλεπτα ένα παιδί στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου πεθαίνει από την πείνα, όταν στον κόσμο υπάρχει άφθονη τροφή για όλους μας.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

" Οταν η δυστυχία των φτωχών
δεν ειναι αποτέλεσμα των νόμων της φύσης,
αλλα συνέπεια της δικής μας αδιαφορίας και αμέλειας,
τοτε μεγάλη ειναι η αμαρτία μας "

ΔΑΡΒΙΝΟΣ

Ποιος φταίει για το 1 δισ. πεινασμένων

Πώς φτάσαμε ώς εδώ; Για ποιο λόγο να πένονται πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι; Ποιοι παράγοντες υποδαυλίζουν την τεράστια ανθρωπιστική κρίση; Η έλλειψη πολιτικής βούλησης και η αποτυχία τής οικονομίας της αγοράς δεν είναι οι μόνες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα... μερικές από αυτές.

ΕΠΙΛΟΓΕΣ Περισσότερα από 15 τρισ. δολάρια προωθήθηκαν προς τον οικονομικό και χρηματιστικό τομέα σε ΗΠΑ και Ευρώπη, μετά την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς και άλλων ιδρυμάτων στα τέλη του 2008. Μόλις το 1% αυτής της χρηματοδότησης θα εξασφάλιζε την ανάπτυξη της αγροτοκαλλιέργειας και την ενδυνάμωση της κοινωνικής προστασίας σε όλο τον αναπτυσσόμενο κόσμο και μάλιστα για πέντε ολόκληρα χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση της Action Aid «Ποιος στ' αλήθεια μάχεται την πείνα», που την εξέδωσε με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για την Καταπολέμηση της Φτώχειας. Ωστόσο, το ένα δισεκατομμύριο πεινασμένοι δεν φαίνεται να έχουν τα ίδια πολιτικά μέσα που διαθέτουν οι τραπεζίτες. Βλέπετε, οι εφτά στους δέκα υποσιτισμένους είναι είτε αγρότες με πολύ μικρά αγροκτήματα είτε ακτήμονες.

ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ Οι πλούσιες χώρες δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους για ν' αλλάξει η κατάσταση: με την εξαίρεση των Λουξεμβούργου, Σουηδίας και Νορβηγίας, οι περισσότερες χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ δεν καταβάλλουν ούτε το μισό των υποχρεώσεων που έχουν συμφωνήσει σε αναπτυξιακή βοήθεια μέχρι το 2012, ενώ η χώρα μας είναι η μοναδική ανάμεσα στις 22 χώρες που δίνει λιγότερο από το 10% του ποσού που της αντιστοιχεί. Επιπλέον, αν οι ανεπτυγμένες χώρες θέλουν να βοηθήσουν τον αναπτυσσόμενο κόσμο να ορθοποδήσει και να μειώσει την πείνα οφείλουν να αλλάξουν και την πολιτική αρωγής που ακολουθούν: για παράδειγμα, το 65% των χρημάτων που έδωσαν οι ΗΠΑ για διατροφική βοήθεια απορροφήθηκαν από διάφορα έξοδα, διαχείρισης και αποστολής, κι όχι από μακροπρόθεσμα αγροτικά προγράμματα, ώστε να αναπτυχθεί η τοπική παραγωγή τροφίμων.

ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ Η οικονομική κρίση έδωσε τη χαριστική βολή στις φτωχές χώρες, που ήδη υπέφεραν από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που τους επιβλήθηκαν, με πρωτεργάτες την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι αγρότες παραδόθηκαν στα καπρίτσια της αγοράς: εγκαταλείφθηκε η επένδυση στις καλλιέργειες, αναδιαρθρώθηκαν οι αγορές, αφαιρέθηκαν οι υπηρεσίες που εγγυώνταν σταθερό εισόδημα και εγγυημένες τιμές, απαγορεύτηκαν οι επιδοτήσεις στα λιπάσματα. Οι εθνικοί πόροι για τους αγρότες κατακρημνίστηκαν: έπεσαν από το 14% στη δεκαετία του 1980 σε λιγότερο από 4% το 2007. Επιπλέον, οι ευάλωτες χώρες αναγκάστηκαν να καταρτίσουν αυστηρούς προϋπολογισμούς, γεγονός που στην ουσία ματαίωσε και κάθε προσπάθεια κοινωνικής πρόνοιας. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο καταστροφικό ώστε στη φετινή σύνοδο της G20 συμφωνήθηκε με την Αφρικανική Ενωση επέκταση στη χρηματοδότηση της κοινωνικής προστασίας, προκειμένου να μετριαστεί λίγο ο αντίκτυπος από την αύξηση στις τιμές των τροφίμων και την ανεργία. Γεγονός όμως είναι ότι το 80% των χωρών στον αναπτυσσόμενο κόσμο στερούνται περιεκτικής κοινωνικής προστασίας.

ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ Η διατροφική κρίση δεν προκλήθηκε πέρσι από τις ανεπαρκείς σοδειές: αν και παρατηρήθηκε αύξηση της παραγωγής, αυτή καταναλώθηκε όχι για να ταΐσει ανθρώπους αλλά για να τροφοδοτήσει με καύσιμα τα αυτοκίνητα. Για πολλούς ερευνητές, τα βιοκαύσιμα ευθύνονται επίσης για την αύξηση στις τιμές των τροφίμων. Οχι μόνο καίμε σε βιοκαύσιμα το φαγητό των πεινασμένων, αλλά οι αναπτυσσόμενες χώρες στερούνται και σημαντικές καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Σύμφωνα με υπολογισμούς, από το 2006 η απώλεια αυτή έχει φτάσει την έκταση ολόκληρης της Γαλλίας, περίπου 200 εκατομμύρια στρέμματα αγροτικής γης. Σε Τανζανία, Μοζαμβίκη, Γκάνα και Αιθιοπία, μετά την εισβολή Ευρωπαίων παραγωγών, η γη στην οποία πριν καλλιεργούσαν τροφή, τώρα χρησιμοποιείται για να επιτείνει την πείνα. Αυτή η... καλλιέργεια επιδοτείται κιόλας: οι βιομηχανίες βιοκαυσίμων έλαβαν από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ 13 δισ. δολάρια επιχορήγηση μόνο για το 2006, ποσό που αναμένεται να πολλαπλασιαστεί τα επόμενα χρόνια.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ Οι δυσχερείς καιρικές συνθήκες επηρεάζουν ήδη τις 20 από τις 41 αναπτυσσόμενες χώρες που μαστίζονται από την κρίση της πείνας. Η ανομβρία έχει πλήξει τις ανατολικές επαρχίες της Γουατεμάλας, το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Αφρικής, την πεδιάδα του Γάγγη στην Ινδία και τις βορεινές φάρμες στην Κίνα. «Η τροφή είναι πολυτέλεια. Τρώμε μόνο όταν είναι εντελώς απαραίτητο» αφηγείται ο 80χρονος Κόκουλαμ Τσέμγουιγκ, ο οποίος ζει σε ένα μέρος της Κένυας που αντιμετωπίζει την τέταρτη συνεχή χρονιά έντονης ξηρασίας. Η παρατεταμένη ανομβρία στη χώρα έχει χτυπήσει το σήμα κινδύνου εδώ και καιρό, ενώ σε μερικές άνυδρες περιοχές στα βόρεια της χώρας έχει να βρέξει εδώ και χρόνια. Η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί: οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι η παραγωγή τροφής μπορεί να μειωθεί ακόμη και στο μισό την επόμενη δεκαετία, σε ορισμένες αφρικανικές περιοχές. Μπορεί την κλιματική αλλαγή να την προκαλούν οι πλούσιες χώρες, αλλά είναι οι φτωχές εκείνες που ζημιώνονται: σ' αυτές καταγράφεται το 99% των θανάτων από καιρικές καταστροφές και ταυτόχρονα το 90% των συνολικών οικονομικών απωλειών εξαιτίας τους.

ΚΡΙΣΗ Τα σπασμένα των πλούσιων πληρώνουν οι φτωχοί κι ας μην ευθύνονται ούτε γι' αυτήν. Μόνο στην υποσαχάρια Αφρική οι θάνατοι παιδιών αναμένεται να αυξηθούν μέχρι και κατά 50.000 ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Οι χώρες που υφίστανται τις μεγαλύτερες συνέπειες είναι αυτές που συμμορφώθηκαν με την οικονομική φιλελευθεροποίηση και απελευθέρωσαν τομείς της οικονομίας τους. Για παράδειγμα, η Ν. Αφρική, που αποτελούσε «υπόδειγμα» οικονομίας ελεύθερης αγοράς μετά το απαρτχάιντ, είναι αντιμέτωπη με πτώση εισοδήματος της τάξης του 50% και απώλεια οικονομικών εισροών από το εξωτερικό που αντιστοιχούν στο 1/5 του ΑΕΠ της.

Το Δίκτυο Οργανώσεων κατά της Φτώχειας SOLIDAR εκτιμά ότι η χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών θα έχει έλλειμμα που μπορεί να φτάσει τα 700 δισ. δολάρια, οι επενδύσεις ήδη μειώθηκαν κατά 20% σε σχέση με πέρσι, τα ιδιωτικά κεφάλαια που επενδύονται σ' αυτές θα πέσουν κατά 165 δισ. δολάρια λόγω των περιορισμών στα τραπεζικά δάνεια, ενώ περίπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι θα μείνουν άνεργοι. Μια σημαντική απώλεια εισοδήματος για τις πιο φτωχές χώρες είναι η μείωση των εμβασμάτων που στέλνουν οι μετανάστες στην πατρίδα τους, και για ορισμένες χώρες αποτελούν βασικό στήριγμα. Για παράδειγμα, σε ποσοστό επί του ΑΕΠ, το 45% του Τατζικιστάν, το 38% της Μολδαβίας και το ένα τέταρτο σε Ονδούρα, Λίβανο και Γουιάνα εξαρτάται από τα εμβάσματα που λαμβάνουν. Στην Κένυα τα εμβάσματα ήταν κατά 27% μειωμένα τον Ιανουάριο του 2009 σε σύγκριση με πέρσι.

Δείτε: www.solidar.org

Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Πίσω από τις στατιστικές υπάρχουν άνθρωποι και προσωπικές ιστορίες

Ινδία: Η Βικτόρια, 39 ετών, μητέρα ενός αγοριού που πηγαίνει σχολείο, δουλεύει εδώ και χρόνια στην παραγωγή λουλουδιών μαζί με τον άνδρα της.

Η γη δύο στρεμμάτων που καλλιεργούν δεν τους ανήκει. Τη νοικιάζουν για 37.000 ρουπίες το χρόνο. Μέχρι να χτυπήσει η κρίση, ξόδευαν 5.000 ρουπίες το μήνα σε τρόφιμα και τους περίσσευαν αρκετά χρήματα για να καλύψουν κι άλλες ανάγκες. Πέρσι πλημμύρες κατέστρεψαν τα περισσότερα φυτά ενώ αυξήθηκαν οι τιμές στα λιπάσματα, οι τιμές του πετρελαίου και κατά συνέπεια το κόστος μεταφοράς των λουλουδιών στην πόλη. Οι αγοραστές μειώθηκαν τόσο που έπεσαν οι τιμές των λουλουδιών και πια δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν με τα χρήματα που κερδίζουν. Παλιά μπορούσαν να φάνε κρέας μία φορά την εβδομάδα, τώρα ούτε μία φορά το μήνα. Ούτε φτάνουν τα χρήματα για να συνεχίσει το παιδί τους το σχολείο. Η Βικτόρια είναι η εκπρόσωπος του χωριού της στην Ενωση Εργαζομένων Γυναικών και πια δεν της φτάνουν τα χρήματα για το εισιτήριο ώστε να πηγαίνει στις συναντήσεις της Ενωσης.

Νότιος Αφρική: Ο Εφραίμ Μαναμέλα, 43 χρόνων, συντηρεί και τα παιδιά της κόρης του. Πριν από έξι χρόνια έπιασε δουλειά ως οδηγός φορτηγού σε εργολαβική εταιρεία ορυχείων πλατίνας. Η δουλειά ήταν σκληρή, έξι ημέρες την εβδομάδα, για δώδεκα ώρες, πρωί ή βράδυ. Οταν ένας εργάτης αρρώσταινε, δεν πληρωνόταν. Εάν αυτό συνέβαινε το βράδυ, η κλινική του ορυχείου ήταν κλειστή, οπότε ο επόπτης πήγαινε τον εργάτη στην είσοδο της εταιρίας και από εκεί έπρεπε να βρει ο άνθρωπος μόνος του να γυρίσει στο σπίτι. Εχασε τη δουλειά του πέρσι το Δεκέμβριο. Παρ' όλο που είναι μέλος συνδικάτου, το συνδικάτο δεν μπορεί να τον βοηθήσει επειδή υπέγραψε το συμβόλαιο πριν να γίνει μέλος. Φοβάται ότι δεν θα βρει δουλειά και θα αναγκαστεί να πάει στο Γιοχάνεσμπουργκ. Η γυναίκα του δουλεύει ως υπηρέτρια σε ένα σπίτι λευκών. Τώρα έχουν κόψει το μεσημεριανό και το βράδυ τρώνε σπανάκι και χυλό καλαμποκιού. Στην πόλη του ζουν σχεδόν 22.000 άνθρωποι. Οι εργάτες που απολύθηκαν από τα ορυχεία ξεπερνούν τους 8.000. Καθώς πολλοί είναι πια άνεργοι, έχει αυξηθεί ο αλκοολισμός και η βία: πολλοί στρέφονται κατά των ξένων (από Ζιμπάμπουε, Μοζαμβίκη, Σουαζιλάνδη, Μαλάουι, Λεσότο) γιατί θεωρούν ότι τους παίρνουν τις δουλειές.

Βιετνάμ: Η Νγκουγιέν Τι Λαν, 40 ετών, μητέρα δύο παιδιών, είναι η μόνη που φέρνει χρήματα στο σπίτι. Δουλεύει σκληρά για πολλές ώρες σε εργοστάσιο παπουτσιών. Από τότε που η κρίση χτύπησε το Βιετνάμ, το εισόδημά της έπεσε στο μισό, γεγονός που δυσκολεύει ιδιαίτερα τη ζωή της οικογένειας, ωστόσο νιώθει τυχερή που έχει δουλεια καθώς οι παραγγελίες μειώθηκαν τόσο που οι μισοί από τους συναδέλφους της απολύθηκαν. Ο άνδρας της υποφέρει από αρθριτικά και μπορεί μόνο να καλλιεργήσει λίγο ρύζι, που φτάνει ίσα ίσα για να φάει η οικογένεια. Πριν από την κρίση, η Λαν επέστρεφε στο σπίτι της κάθε δύο εβδομάδες με χρήματα που αρκούσαν για την οικογένεια ενώ και τα δυο της αγόρια πήγαιναν στο σχολείο. Τώρα, με τις τιμές των τροφίμων να ανεβαίνουν συνέχεια τρώει μόνο ένα μικρό γεύμα την ημέρα, δεν έχει χρήματα να αγοράσει καθαρό νερό και νιώθει υποσιτισμένη και αδύναμη. Ο πιο μεγάλος γιος της εγκατέλειψε το σχολείο και ψάχνει για δουλειά. Η Λαν ανησυχεί και για τον μικρότερο, καθώς τα δίδακτρα για το σχολείο έφτασαν να αντιστοιχούν σε πέντε τωρινούς μισθούς της.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Με το ένα χέρι η Ε.Ε. δίνει βοήθεια, με το άλλο την παίρνει πίσω»

Ανιση κατανομή πόρων, διεθνείς οργανισμοί που δεν έχουν συνάφεια με την καταπολέμηση της φτώχειας, έλλειψη πολιτικής βούλησης για αλλαγή της κατεστημένης κατάστασης και συνακόλουθα ασυνάρτητες πολιτικές είναι οι λόγοι για τους οποίους έχουν αποτύχει οι προσπάθειες για τη μείωση της φτώχειας, σύμφωνα με τη Λόρα Σάλιβαν, διευθύντρια ευρωπαϊκής πολιτικής και εκστρατειών της οργάνωσης ActionAid, με την οποία επιχειρήσαμε να εντοπίσουμε τα εμπόδια που ορθώνονται σ' αυτόν τον αγώνα.

Μας εξηγεί:

«Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι εύκολο να το δει κανείς: με το ένα χέρι η Ε.Ε. δίνει το μεγαλύτερο ποσό σε αναπτυξιακή βοήθεια και με το άλλο χέρι τα παίρνει πίσω με τις εμπορικές συμφωνίες που συνάπτει με τις φτωχές χώρες, οι οποίες καταλήγουν να έχουν καταστρεπτικές συνέπειες. Για παράδειγμα στη Σενεγάλη, υπάρχουν μικρές κοινότητες ψαράδων που κάνουν αυτή τη δουλειά με μικρές βαρκούλες. Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν τεράστια ευρωπαϊκά αλιευτικά αρχίσουν να ψαρεύουν στη Δ. Αφρική, όπως έχει συμφωνηθεί, και ποιο θα είναι το μέλλον όχι μόνο της αλιείας αλλά και του ψαρότοπου από την υπεραλίευση στην περιοχή».

Οσο για την ανισότητα των πόρων;

«Ακόμη και σήμερα είναι πολύ περισσότερα αυτά που παίρνει ο πλούσιος Βορράς από αυτά που δίνει στον φτωχό Νότο. Η αναπτυξιακή βοήθεια από όλες τις πλούσιες χώρες το 2006 ήταν 119 δισεκατομμύρια δολάρια, ωστόσο το ποσό που εξοικονόμησαν είτε μέσω της φοροδιαφυγής είτε με την εισβολή των πολυεθνικών εκτιμάται ότι ανέρχεται σε 500-800 δισ. δολάρια. Μόνο οι φόροι που γλιτώνουν αυτές οι εταιρείες ετησίως υπολογίζεται ότι αντιστοιχούν σε ποσό 1,5 φορά μεγαλύτερο από τη διεθνή αναπτυξιακή αρωγή».

Δεν φταίνε και οι ανισότητες που υπάρχουν και στις ίδιες τις χώρες που μαστίζονται από φτώχεια;

«Ασφαλώς. Για παράδειγμα στην Ινδία, υπάρχουν 167 εκατομμύρια παρίες που ζουν στην απόλυτη φτώχεια. Οπότε οι στατιστικές, που δείχνουν σχετικά υψηλό ΑΕΠ, είναι παραπλανητικές καθώς μεγάλη μάζα πληθυσμού αποκρύπτεται επειδή δεν έχει δικαιώματα. Ουσιαστικά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους ούτε να αλλάξουν τις δομές της κοινωνίας που τους έχουν παγιδέψει στον αποκλεισμό. Μια τέτοια εντελώς μαζική κατηγορία είναι οι γυναίκες προς τις οποίες ζητάμε να κατευθύνεται η βοήθεια γιατί οι έρευνές μας έχουν τεκμηριώσει ότι όταν επενδύει κάποιος στις γυναίκες, είναι σαν να επενδύει σε όλη την κοινότητα αλλά και το μέλλον της που είναι τα παιδιά. Στην Αφρική οι γυναίκες είναι υπεύθυνες για το 60-89% όλης της παραγωγής, ενώ τους ανήκει μόλις το 1% της γης. Δεν είναι όμως μόνο η ανισότητα στο δικαίωμα στη γη. Νομίζουμε ότι στις γυναίκες υπάρχει ένα τεράστιο δυναμικό για να αλλάξουν τα πράγματα και γι' αυτό ζητάμε την προστασία τους και την ενεργό συμμετοχή τους στη διαδικασία λήψεως αποφάσεων».

Μπορεί να γίνει κάτι για να τηρηθούν οι υποσχέσεις που αφειδώς μοιράζουν οι διάφοροι αρχηγοί των πλούσιων χωρών (8 ή 20);

«Πιστεύω στη δύναμη των ανθρώπων να πιέσουν τις κυβερνήσεις ώστε να ασχοληθούν σοβαρά με τη μείωση της φτώχειας. Δεν είναι μόνο το ότι τα χρήματα που διαθέτουν δεν είναι αρκετά. Είναι ότι πολλές φορές μπορεί να καταλήξουν σε λάθος χέρια, στις μεγάλες εταιρείες γεωργικών βοηθημάτων για παράδειγμα και όχι στους μικροκαλλιεργητές και στις γυναίκες. Χρειάζεται ακόμη να αλλάξουν κατεύθυνση οι πολιτικές: να διευκολυνθεί η πρόσβαση στις αγορές για τα προϊόντα των πιο φτωχών, που θα τους βοηθήσει να χρηματοδοτήσουν τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξή τους αλλά και να τους δοθεί η ευκαιρία να συμμετέχουν εκεί που λαμβάνονται οι αποφάσεις που τους αφορούν. Δεν μπορεί να υπάρχουν πάνω από 180 χώρες στον κόσμο και τις αποφάσεις να τις παίρνουν συμβούλια των 8 ή 20 ισχυρότερων. Νομίζω ότι θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο οικονομικό συμβούλιο υπό την εποπτεία του ΟΗΕ που να εγγυάται την αντιπροσώπευση στις οικονομικές αποφάσεις που λαμβάνονται. Ακόμη, θα μπορούσε να εφαρμοστεί μια νομοθεσία που θα εμποδίζει την τεράστια εκροή κεφαλαίων χάρη στη φοροδιαφυγή και να βρεθούν τρόποι διαχείρισης του δυσβάσταχτου χρέους αυτών των χωρών». Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Η κ. Σάλιβαν μας εγκαλεί. «Επιπλέον, υπάρχει κάτι που μπορείτε κι εσείς να κάνετε: να πιέσετε την κυβέρνησή σας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, καθώς από το 0,7% του εισοδήματος που οφείλει να συνεισφέρει σε βοήθεια η Ελλάδα, δίνει μόνο το 0,2%».

Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Εκεί που μια κατσίκα φτάνει

Στη γλώσσα του, «μορ» σημαίνει ευτυχία. Μας θύμισε το αμόρ, την αγάπη. «Μα είναι αδέλφια», μας είπε. Ανάμεσα στην κατάκτηση της πρώτης και τη γενναιόδωρη προσφορά της δεύτερης μεσολαβεί πολύς πόνος αλλά και κόπος. Αυτή είναι η ιστορία του Κενυάτη δασκάλου Τομπίας Νιάμπολα.

Εκπρόσωπος μιας κοινότητας που δημιουργήθηκε από τη συνένωση τεσσάρων χωριών και πήρε το όνομά της, Μπάμα, από τα αρχικά τους.

Συναντηθήκαμε όταν επισκέφτηκε την Ελλάδα για να παραλάβει εκ μέρους της ActionAid το βραβείο για τον αγώνα κατά της φτώχειας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μικρός αναγκαζόταν να διανύει καθημερινά μια απόσταση πολλών χιλιομέτρων με το ποδήλατο για να πηγαινοέρχεται στο μοναδικό σχολείο της περιοχής. Κατάφερε να μορφωθεί και να γίνει δάσκαλος με την υποστήριξη συγγενών και φίλων. Αυτή η βοήθεια ήταν το κίνητρο και η υπόσχεσή του: «Οταν έρθει ο καιρός μου να ξεπληρώσω ό,τι επενδύθηκε πάνω μου». «Επενδύθηκε» είναι η λέξη που χρησιμοποιεί επειδή απαιτούνται δίδακτρα για να πάει ένα παιδί σε σχολείο στην Κένυα.

Πώς ξεκίνησαν τον κοινό αγώνα επιβίωσης;

«Η μύγα αποδεκάτισε τα ζώα που μας έτρεφαν, με αποτέλεσμα η φτώχεια να διώξει όσους μπορούσαν να δουλέψουν, ακόμη και τα μικρά παιδιά. Στο σχολείο μου μειώθηκαν οι εγγραφές: τα κορίτσια που έφευγαν για τις μεγάλες πόλεις για να δουλέψουν σε σπίτια τα στρατολογούσαν στην πορνεία ή στα μπαρ, και τα αγόρια στις σκληρές δουλειές. Το χωριό έμεινε με πολύ λίγα παιδιά, κυρίως ορφανά, και σχεδόν μόνο παππούδες και γιαγιάδες. Ολοι νιώθαμε το ίδιο: είχαμε ένα ορφανό ή έναν άρρωστο συγγενή από AIDS, κάθε σπιτικό είχε έναν φρέσκο τάφο. Το να βρούμε μια λύση μας αφορούσε όλους. Επιτακτικό ήταν να κάνουμε κάτι για τη φτώχεια, γιατί η φτώχεια σπρώχνει στην εκπόρνευση και γίνεται έτσι ο κυριότερος παράγοντας για την εξάπλωση του AIDS. Ομως, πάνω απ' όλα έπρεπε να πολεμήσουμε την πείνα, γιατί με άδειο στομάχι τι να κάνεις; Ετσι ενώσαμε τις δυνάμεις μας και φτιάξαμε την κοινότητα Μπάμα, αρχικά για να καταπολεμήσουμε τη μύγα τσε τσε. Βάλαμε όλα μας τα λεφτά, αγοράσαμε το φάρμακο, μαζέψαμε τα ζώα και τα ψεκάσαμε. Υστερα από λίγο είδαμε ότι όχι μόνο παρέμειναν υγιή αλλά άρχισαν να γεννούν. Ωστόσο δεν αρκούσαν για να μας βοηθήσουν στην παραγωγη ή να μας θρέψουν όλους. Το 2004 η ActionAid, που είδε τις προσπάθειές μας, αποφάσισε να μας βοηθήσει. Ετσι μπορέσαμε να πάρουμε κι άλλα ζώα. Δώσαμε μερικά στις γιαγιάδες που πρόσεχαν τα ορφανά κι επιπλέον δούλευαν στους αγρούς για να βγάζουν τροφή αλλά και τα δίδακτρα για το σχολείο. Μετά εκπαίδευσε μερικούς από μας ώστε να ενημερώσουμε για τους τρόπους μετάδοσης του ιού και πώς μπορούμε να προφυλαχτούμε: στην κοινότητά μας πολλοί είναι οροθετικοί και δεν το γνώριζαν. Μέρος του προβλήματος οφείλεται και σε κάποια έθιμά μας: υπάρχει η συνήθεια όταν μια γυναικα χάνει τον άνδρα της, συνήθως από AIDS, να ακολουθεί έναν συγγενή του εκλιπόντος κι έτσι να μεταδίδεται ο ιός. Σήμερα πάνω από 100 νέες γυναίκες και χήρες αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος στην "κληρονομιά συζύγου", παραμερίζοντας μια επιζήμια παράδοση...».

Στο χωριό ζουν περίπου 2.500 κάτοικοι, σχεδόν οι μισοί είναι παιδιά. Ομως, επειδή λείπουν οι μεσαίες ηλικίες μερικά αντιμετωπίζονται ως ενήλικες και ας μην έχουν κλείσει τα 18. «Στην κοινωνία μας λειτουργούμε σαν εκτεταμένες οικογένειες: τα παιδιά έρχονται στις γιαγιάδες τους είτε επειδή ορφανεύουν είτε επειδή οι γονείς έχουν φύγει για δουλειά και προσπαθούμε να τα στείλουμε σχολείο και να τα βοηθήσουμε, γιατί και αυτά βοηθάνε στις δουλειές.

Η εκπαίδευση είναι το παν, χωρίς αυτήν η ζωή δεν έχει κανένα νόημα και σ' αυτόν τον σκοπό έχω αφιερώσει τη ζωή μου. Δεν έχω κανένα σπουδαίο σπίτι ούτε περιουσία, αλλά όταν βλέπω τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο και να δουλεύουν νιώθω ότι έχω επενδύσει σωστά και μου ανήκουν οι ουρανοί...».

Είναι όμως χαρούμενος και για κάτι ακόμη: «Σήμερα 285 ορφανά έχουν δικές τους κατσίκες και τώρα όχι μόνο έχουν γάλα αλλά και κάποια εισόδημα που τους επιτρέπει να πηγαίνουν σχολείο... Μακάρι όλα τα ορφανά να πάρουν από μια κατσίκα. Δεν είναι μόνο η εξασφάλιση της αυτάρκειάς τους αλλά γι' αυτά τα παιδιά αυτό το ζώο είναι κάτι σαν συγγενής, που μπορούν να λένε ότι είναι δικό τους, επειδή όταν κάποιος πεθαίνει οι συγγενείς του τα παίρνουν όλα κι έτσι τα ορφανά δεν έχουν τίποτα απολύτως. Είναι βλέπετε που έχουμε να παραμερίσουμε και μερικές επιζήμιες παραδόσεις μας για να ελέγξουμε τη διάδοση του ιού και τη φτώχεια. Είναι δύσκολο να απαλλαγούν οι άνθρωποι από τις προκαταλήψεις τους...».

Εγιναν ακόμη κι άλλα βήματα στο χωριό: με τη συνεργασία ενός πανεπιστημίου άρχισαν να παράγουν τοπικές καλλιέργειες με διατροφική αξία που «άρχισαν να αφήνουν και απόθεμα πλέον. Υπήρχαν βρώσιμα φυτά που φύτρωναν δίπλα μας αλλά τα είχαμε ξεχάσει, γιατί καλλιεργούσαμε τα είδη που μας είχαν πει να καλλιεργούμε κι έτσι φτάσαμε να μην έχουμε να φάμε. Οι νέοι έφευγαν να δουλέψουν στις μεγάλες καλλιέργειες και όταν γύριζαν είχε περάσει η εποχή για να δουλέψουν τα χωράφια τους εδώ. Σιγά σιγά, δανείζουμε στους αγρότες την τροφή ώστε να μείνουν εδώ να δουλέψουν και να ζήσουν και μας την επιστρέφουν, και με το παραπάνω, στο τέλος της σοδειάς. Η εξασφάλιση της τροφής είναι πολύ σημαντική για μας: υπάρχουν άνθρωποι στην κοινότητά μας που μπορεί να περάσουν και μέρες χωρίς να έχουν κάτι να φάνε. Σε ένα σπίτι, μια οικογένεια χρειάζεται να έχει φαγητό μέχρι την επόμενη συγκομιδή, αλλά αυτό δεν το έχουμε καταφέρει για όλους ακόμη. Εδώ βρίσκεται και το κλειδί της επιτυχίας: αν όλοι έχουν να φάνε για ένα χρόνο, θα αρχίσουν να δημιουργούν απόθεμα και προμήθειες για πούλημα, θα σταματήσουν να εκδίδονται για να φάνε, οι ασθένειες που σχετίζονται με την έλλειψη τροφής θα γίνουν παρελθόν...».

Ο ίδιος, αν και είναι μόλις 56 χρόνων, θεωρείται ήδη πολύ μεγάλος για την κοινότητά του: «Είναι ζήτημα να φτάσει κάποιος τα 50». Και υπάρχει ένα πράγμα που δεν αντέχει: τις ερωτήσεις των παιδιών που πάσχουν από AIDS για το λόγο που πρέπει να πηγαίνουν στο γιατρό. «Εχετε χάσει κάποιον δικό σας από AIDS;» με ρώτησε, πριν μου μιλήσει για το μεγαλύτερο πρόβλημα στην κοινότητά του. Κι όταν τελειώναμε τη συζήτηση παρακάλεσε: «Πείτε στους ηγέτες σας να σταματήσουν να ξοδεύουν λεφτά για πολέμους και να χρηματοδοτήσουν την έρευνα ώστε να γλιτώσουμε αυτά τα παιδιά από το θάνατο»...

Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΠΟΥ και UNICEF κατά της πνευμονίας

Η πνευμονία αποτελεί την πρώτη αιτία των παιδιών κάτω των πέντε ετών και το σχέδιο έχει ως απώτερο στόχο να σώσει ως το 2015 5,3 εκατ. ζωές. Σχέδιο παγκόσμιας δράσης για την καταπολέμηση της πνευμονίας ανακοίνωσαν την Δευτέρα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και το Παγκόσμιο Ταμείο του ΟΗΕ για την παιδική ηλικία (UNICEF).Η πνευμονία αποτελεί την πρώτη αιτία των παιδιών κάτω των πέντε ετών και το σχέδιο έχει ως απώτερο στόχο να σώσει ως το 2015 5,3 εκατομμύρια ζωές.Αν δεν γίνει τίποτε, η πνευμονία θα συνεχίσει να σκοτώνει κάθε χρόνο 1,8 εκατομμύριο παιδιά κάτω των πέντε ετών, δηλαδή το 20% των εννέα εκατομμυρίων παιδιών κάτω των πέντε ετών που πεθαίνουν κάθε χρόνο στον κόσμο, προειδοποιούν ο ΠΟΥ και η UNICEF, που θέλουν να βοηθήσουν τις φτωχότερες χώρες να ενισχύσουν την πολιτική πρόληψης, προστασίας και θεραπείας."Εφόσον γνωρίζουμε ποιές είναι οι παρεμβάσεις που φέρουν αποτέλεσμα, πρέπει να τις εφαρμόσουμε αμέσως", εξήγησε στους δημοσιογράφους μια εκπρόσωπος της UNICEF, η Αν Γκολάζ, υπογραμμίζοντας ότι τα μέτρα αυτά αναμένεται ότι θα επιτρέψουν να σωθούν ως το 2015 5,3 εκατ. ζωές. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, δύο σημαντικά μέτρα πρέπει να υιοθετηθούν από τις χώρες, σύμφωνα με τον ΠΟΥ και τη UNICEF: ο εμβολιασμός κατά της πνευμονίας και ο αποκλειστικός θηλασμός στη διάρκεια των έξι πρώτων μηνών της ζωής των παιδιών. Ο τελευταίος ενισχύει τις φυσικές άμυνες των απιδιών και αναμένεται ότι θα επιτρέψει να μειωθούν κατά 23% τα κρουσματα πενυμονίας, σύμφωνα με την Γκολάζ, η οποία εξέφρασε τη λύπη της για το γεγονός ότι "στις αναπτυσσόμενες χώρες μόνο το ένα τρίτο των παιδιών θηλάζει τους πρώτους έξι μήνες της ζωής του". Πάνω από το 98% των θανάτων που συνδέονται με την πνευμονία καταγράφονται στις 68 χώρες που καταγράφουν τη μεγαλύτερη μητρική και παιδική θνησιμότητα, δηλαδή στις πιο φτωχές, σύμφωνα με τους αριθμούς που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τον ΠΟΥ και τη UNICEF, που υπολογίζουν το κόστος των μέτρων σε 39 δισ. δολάρια (26,31 δισ. ευρώ). Το μισό του ποσού αυτού θα διατεθεί στην Κίνα (13 δισεκ. δολάρια) και την Ινδία (7 δισ. δολάρια), που είναι οι χώρες οι οποίες πλήττονται περισσότερο από την πνευμονία.

ΤΟ TRAFFICKING ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΛΗΤΤΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Πρόσφατες εκτιμήσεις για τα προγράμματα αντιμετώπισης της παράνομης εμπορίας και διακίνησης παιδιών (child trafficking) σε επτά χώρες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας διαπιστώνουν πως η έκταση του προβλήματος δεν φαίνεται να υποχωρεί παρά τις καλύτερες δυνατές προσπάθειες από μέρους των κυβερνήσεων, των δωρητών και διεθνών και τοπικών οργανώσεων βοήθειας και πως απαιτείται μια νέα προσέγγιση για να αντιμετωπιστεί όχι μόνο το trafficking παιδιών αλλά επίσης και άλλες σχετικές μορφές κακοποίησης και εκμετάλλευσης.

Η μελέτη της UNICEF, «Trafficking Παιδιών στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ασία», που δημοσιοποιείται αύριο στο Ουέλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας και την Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης, διαπιστώνει πως έχουν επιτευχθεί πάρα πολλά στην περιοχή αυτή στον τομέα της προώθησης της διμερούς και διεθνούς συνεργασίας. Υπήρξαν επίσης χωρίς προηγούμενο εξελίξεις στην αναμόρφωση νομοθεσιών και πολιτικών.

Όμως, η μελέτη διαπιστώνει επίσης πως παρά το ότι οι περισσότερες χώρες ανέπτυξαν και προσάρμοσαν νόμους και πολιτικές με κατάλληλο τρόπο, η εφαρμογή τους γενικά υπήρξε ασθενής, εξαιτίας κατά ένα μέρος ανεπάρκειας πόρων, περιορισμένων δυνατοτήτων, κακού συντονισμού ή έλλειψης ηγεσίας.

Ένα από τα κύρια ευρήματα της μελέτης είναι η κατανομή του βαθμού τρωτότητας των παιδιών σε κατηγορίες και η δημιουργία διαφορετικών προγραμμάτων και προσεγγίσεων για κάθε μία από αυτές. Όπως δηλώνει χαρακτηριστικά η Περιφερειακή Διευθύντρια της UNICEF Ανουπάμα Ράο Σινγχ: «Τώρα έχουμε δεκάδες προγράμματα κατά του trafficking παιδιών στην περιοχή, όμως υπάρχουν επίσης δεκάδες προγράμματα κατά της παιδικής εργασίας, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, της βίας και παραμέλησης αλλά και για το σύστημα απονομής δικαιοσύνης στους εφήβους επίσης. Όμως οι βαθύτερες αιτίες που εκθέτουν τα παιδιά σε κίνδυνο σε αυτές τις καταστάσεις πρέπει πραγματικά να αντιμετωπισθούν ταυτόχρονα παρά η κάθε μια ξεχωριστά.»

Ως αποτέλεσμα οι ίδιες υποδομές και το προσωπικό δικαιοσύνης και κοινωνικής πρόνοιας στις χώρες αυτές είναι γενικά υπεύθυνα για την αντιμετώπιση όλων αυτών των παραβιάσεων της παιδικής προστασίας. Αυτό μοιράζει τους πόρους, επιβαρύνει το ανθρώπινο δυναμικό και δοκιμάζει τις ήδη περιορισμένες δυνατότητες στην προσπάθεια να παρακολουθούνται νέοι νόμοι, κανονισμοί και παρεμφερής όμως διαφορετική εκπαίδευση, διαδικασίες και κατευθυντήριες γραμμές.

Οι ίδιοι παράγοντες που κάνουν τα παιδιά ευάλωτα στο trafficking, συμπεριλαμβανομένων της φτώχειας, της διάλυσης της οικογένειας, της έλλειψης ευκαιριών στην εκπαίδευση, των διακρίσεων, της ζήτησης φθηνών εργατικών χεριών ή νυφών και των αυξανόμενων ανισοτήτων μεταξύ και εντός των χωρών, είναι αυτοί που καθιστούν τα παιδιά ευάλωτα σε άλλες μορφές κακοποίησης, βίας και εκμετάλλευσης.

Η μελέτη καταλήγει πως αυτό που χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση είναι η ανάπτυξη εθνικών συστημάτων παιδικής προστασίας εντός των χωρών παρόμοια με τη δημιουργία αποτελεσματικών συστημάτων υγείας πολλές δεκαετίες πριν. Έχοντας μια ολοκληρωμένη, βασισμένη σε σύστημα προσέγγιση για τα προβλήματα των παιδιών στην περιοχή, το trafficking, όπως και άλλες παραβιάσεις, θα μπορεί να προληφθεί πιο αποτελεσματικά.

Οι επτά χώρες που εξετάζει η μελέτη είναι: Κίνα, Ινδονησία, Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος, Μαλαισία, Φιλιππίνες, Βιετνάμ και Ταϊλάνδη. Μόνο στην τελευταία το 5% των νεογέννητων δηλαδή 50.000 παιδιά το χρόνο δεν καταγράφονται σε ληξιαρχεία με αποτέλεσμα να διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να πέσουν θύματα trafficking. Η μελέτη δημοσιεύεται εν όψει Φόρουμ του Ειρηνικού για την Παράνομη Διακίνηση Ατόμων που θα γίνει στο Ουέλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας από 2-4 Σεπτεμβρίου.

ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΕ ΣΑΜΟΑ ΚΑΙ ΤΟΝΓΚΑ

Το τοπικό γραφείο της UNICEF στη Σούβα στα νησιά Φίτζι κινητοποιήθηκε μετά το τσουνάμι που έπληξε την περιοχή και θα παρέχει βοήθεια στις νήσους Σαμόα και Τόνγκα. Ο εκπρόσωπος της UNICEF Ειρηνικού, Δρ. Ισίγιε Ντόμπι διαβεβαίωσε πως η UNICEF θα προσφέρει άμεση βοήθεια: «Πρόκειται για μια τραγωδία απίστευτων διαστάσεων και θα συνεργαστούμε στενά με εταίρους μας και διεθνείς οργανισμούς για να προσφέρουμε επείγουσα βοήθεια και υποστήριξη στους συνανθρώπους μας στα νησιά Σαμόα και Τόνγκα. Γνωρίζουμε από προηγούμενη εμπειρία πως είναι πολύ σημαντικό να εμβολιάσουμε τα παιδιά κατά της ιλαράς, να εξασφαλίσουμε την προστασία γυναικών και παιδιών που αυτές τις στιγμές είναι εξαιρετικά ευάλωτα και να φτιάξουμε σωστές εγκαταστάσεις υγιεινής για να προλάβουμε το ξέσπασμα επιδημιών. Η UNICEF είναι πανέτοιμη να προσφέρει βοήθεια σε αυτούς τους τομείς άμεσα.» Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη ανακηρύξει την Αμερικανική Σαμόα κατεστραμμένη ζώνη και έχουν αναλάβει τις εκεί επιχειρήσεις ανακούφισης. Η UNICEF είναι έτοιμη να προσφέρει την βοήθειά της και εκεί εφόσον της ζητηθεί. Η UNICEF θα πραγματοποιήσει ταχεία εκτίμηση των αναγκών με έμφαση στις γυναίκες και τα παιδιά και θα παρέχει εφόδια και υποστήριξη στα παιδιά και τις οικογένειες σε Σαμόα και Τόνγκα άμεσα.

ΑΜΕΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΠΙΚΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ ΚΕΤΣΑΝΑ ΣΤΙΣ ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ

Η UNICEF παρείχε ήδη εφόδια αξίας 143.000 δολαρίων για τις άμεσες ανάγκες των παιδιών και των οικογενειών, μετά το πέρασμα της τροπικής καταιγίδας Κετσάνα. Μέσα σε 24 ώρες από τη στιγμή που η καταιγίδα χτύπησε τη Μανίλα στις Φιλιππίνες, η UNICEF παρέδωσε εφόδια σε τροφή και σε είδη πρώτης ανάγκης καθώς και προσωρινά καταλύματα για να διανεμηθούν από τις αρχές στις πληγείσες κοινότητες.

Η UNICEF εκφράζει τη βαθύτατη ανησυχία της για τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό παιδιών και οικογενειών που έχουν πληγεί από την καταιγίδα που μέσα σε 12 ώρες κατέκλυσε την περιοχή με ποσότητα βροχής που κανονικά πέφτει σε ένα μήνα, πλήττοντας πάνω από 24 επαρχίες σε όλη τη χώρα. Ο αριθμός των θυμάτων ανέρχεται σε εκατοντάδες και συνεχώς αυξάνεται καθώς συνεχίζονται οι προσπάθειες βοήθειας και ανακούφισης.

Τα πρώτα επίσημα στοιχεία φανερώνουν πως έχουν πληγεί πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, με 226.000 από αυτούς να έχουν μεταφερθεί σε περίπου 200 κέντρα εκκένωσης. Αρκετές οικογένειες εξακολουθούν να είναι παγιδευμένες στους πάνω ορόφους και στις στέγες σπιτιών περιμένοντας διάσωση.

Η UNICEF βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τις αρχές και άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις για να προσφέρει την αναγκαία βοήθεια και υπηρεσίες προς τους εκτοπισμένους ενώ ήδη ομάδες ειδικών ταξιδεύουν από περιοχή σε περιοχή για να εκτιμήσουν επί τόπου την κατάσταση των παιδιών.

«Είναι μια βαθύτατα τραυματική εμπειρία για κάθε παιδί, ιδιαίτερα για εκείνα που έχασαν τους αγαπημένους τους,» δήλωσε η Βανέσα Τόμπιν, εκπρόσωπος της UNICEF. «Τις επόμενες 48 ώρες θα παραδώσουμε ακόμα περισσότερα σετ υγιεινής, βασικά φάρμακα, ταμπλέτες καθαρισμού του νερού, φορητές τουαλέτες και οικογενειακά σετ με κουβέρτες και σαπούνι για να υποστηρίξουμε τις προσπάθειες ανακούφισης.» συμπλήρωσε η Τόμπιν.

Καθώς οι προσπάθειες βοήθειας συνεχίζονται, η UNICEF ανησυχεί επίσης για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της καταιγίδας στα παιδιά, συμπεριλαμβανόμενων των κινδύνων για την υγεία τους εξαιτίας των εκτεταμένων πλημμυρών, καθώς και για τις δύο τροπικές καταιγίδες που κατευθύνονται στην ίδια περιοχή και είναι πιθανό να χτυπήσουν την Πέμπτη ή Παρασκευή.

15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΛΥΣΙΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ

Τα καθαρά χέρια σώζουν ζωές ενώ βοηθούν και στην προστασία από τη γρίπη Η1Ν1

Κάθε χρόνο, οι διαρροϊκές ασθένειες και οι οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις γίνονται αιτία για το θάνατο πάνω από 3,5 εκατομμυρίων παιδιών κάτω των 5 ετών. Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Πλυσίματος των Χεριών, που γιορτάζεται στις 15 Οκτωβρίου σε 80 χώρες του κόσμου, επισημαίνεται πως το πλύσιμο με σαπούνι και νερό είναι μία από τις πιο αποτελεσματικές και οικονομικές παρεμβάσεις υγείας. Το νερό από μόνο του δεν αρκεί. Το πλύσιμο των χεριών με σαπούνι και νερό όταν είναι κρίσιμο - δηλαδή μετά τη χρήση της τουαλέτας και πριν το φαγητό, βοηθά να μειωθούν τα κρούσματα διάρροιας πάνω από 40% και οι αναπνευστικές λοιμώξεις σχεδόν 25%. Επιπλέον, το πλύσιμο των χεριών με σαπούνι συνιστάται επίσης ως ένα βασικό μέτρο για την πρόληψη της μετάδοσης της γρίπης Η1Ν1. Παρά τις μεγάλες δυνατότητες που έχει το πλύσιμο των χεριών με σαπούνι, σπάνια εφαρμόζεται και δεν είναι πάντα εύκολη η προώθησή του. Ενώ το σαπούνι είναι διαθέσιμο στα περισσότερα νοικοκυριά σε όλο τον κόσμο, τα ποσοστά χρήσης του - στις περιστάσεις που είναι κρίσιμο - κυμαίνονται από μηδέν έως 34%. Το ακάθαρτο νερό και η ανεπαρκής υγιεινή είναι συχνά οι βασικές αιτίες για απουσίες από την εργασία και το σχολείο, που διαιωνίζουν τον κύκλο της οικονομικής και κοινωνικής στασιμότητας σε πολλές χώρες. Οι επενδύσεις που γίνονται στον τομέα της υγείας, της παιδικής επιβίωσης, της εκπαίδευσης, της παροχής νερού και της υγιεινής, τίθενται όλες σε κίνδυνο αν δεν δοθεί έμφαση στο πλύσιμο των χεριών με σαπούνι. Με το σύνθημα «Τα καθαρά χέρια σώζουν ζωές» η παγκόσμια εκστρατεία της Ημέρας Πλυσίματος των Χεριών έχει ως στόχο να καταστήσει τα παιδιά των σχολείων φορείς αλλαγής εισάγοντας παρεμβάσεις υγιεινής στα σχολεία, συμπεριλαμβανόμενου του πλυσίματος των χεριών με σαπούνι, ώστε τα παιδιά να μεταφέρουν με τη σειρά τους αυτές τις καλές πρακτικές υγιεινής στα σπίτια και τις κοινότητές τους. Από την Κολομβία μέχρι το Μπαγκλαντές, από την Κένυα μέχρι τις Φιλιππίνες, από τη Μεγάλη Βρετανία μέχρι την Αιθιοπία, περίπου 200 εκατομμύρια παιδιά κινητοποιήθηκαν και συμμετείχαν τη χρονιά που μας πέρασε στο γενέθλιο εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Πλυσίματος των Χεριών. Φέτος, πολύ περισσότερα παιδιά, δάσκαλοι, γονείς, προσωπικότητες και κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο θα συμμετάσχουν στον εορτασμό.

To ξύλο μειώνει την εξυπνάδα των παιδιών

Ένα χτύπημα με την παλάμη στα μαλακά του παιδιού, ενδέχεται να προκαλέσει κάτι πολύ περισσότερο από δάκρυα. Μπορεί να μειώσει το IQ, σύμφωνα με τον Αυστραλό κοινωνιολόγο, κ. Μάρι Στράους, ο οποίος μελέτησε την επίδραση του ξύλου στα παιδιά επί 40 χρόνια. Έχοντας ως δείγμα 800 παιδιά, ηλικίας μεταξύ 2 και 4 χρόνων, μελέτησε επί 4 χρόνια την επίδραση του ξύλου και συμπέρανε ότι εκείνα που έτρωγαν ξύλο είχαν IQ πέντε βαθμούς χαμηλότερο από εκείνα που δεν υποβαλλόταν σ' αυτήν την μέθοδο επιβολής πειθαρχίας.Σε παιδιά ηλικίας μεταξύ 5 και 9 χρόνων, που πήραν μέρος στην ίδια έρευνα, διαπιστώθηκε ότι το ξύλο μείωνε το IQ τους κατά 2,8 βαθμούς. Ο κ. Στράους επισημαίνει ότι το αποτέλεσμα της έρευνάς του έχει μεγάλη σημασία για τη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών όλου του κόσμου. Αλλά και η ψυχολόγος, δρ. Τζούντιθ Κέννεντι, από το Σίδνεϊ, υποστηρίζει ότι ενώ ένα ελαφρό χτύπημα στα οπίσθια, αραιά και που, δεν πρόκειται να έχει τραυματική επίδραση στο παιδί, το συχνό ξύλο, σίγουρα έχει βλαβερή επίδραση, επηρεάζοντας ακόμη και τη συμπεριφορά του.

Πηγή: www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Παιδιά ψάχνουν τροφή

Η χειρότερη ίσως ανθρωπιστική κρίση του πλανήτη διαδραματίζεται στη Σομαλία. Παιδιά ψάχνουν τροφή σε χωματερή του Μογκαντίσου

Η φτώχεια "θερίζει" παιδιά

Με ρυθμό μικρότερο από τον «Στόχο της Χιλιετίας» εξακολουθεί να μειώνεται η παιδική θνησιμότητα, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της UNICEF. Παρόλο που σε σύγκριση με το 1990 έχει μειωθεί σημαντικά η θνησιμότητα των παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών, αυτή συγκεντρώνεται ολοένα και περισσότερο στις φτωχές χώρες. Από τις 67 χώρες με υψηλά ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, μόλις 10 βρίσκονται σε καλό δρόμο για να συναντήσουν τους «Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας» που έχει θέσει ο ΟΗΕ. Τα στοιχεία της οργάνωσης δείχνουν ότι τη στιγμή που το 1990 πέθαναν 12,5 εκατομμύρια παιδιά, το 2008 ο αριθμός αυτός έπεσε στα 8,8 εκατομμύρια παιδιά, πρόοδος που οφείλεται στην πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση και πρόληψη της ελονοσίας και της μετάδοσης του AIDS από τη μητέρα στο παιδί. Ωστόσο, το 99% της θνησιμότητας παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών εντοπίζεται στις φτωχές χώρες, με την Υποσαχάρια Αφρική να συγκεντρώνει τις μισές περιπτώσεις παιδικής θνησιμότητας -από τα συνολικά 8,8 εκατομμύρια- και τη Νότια Ασία να ακολουθεί με ποσοστό 32%. Για να επιτευχθεί ο «Αναπτυξιακός Στόχος της Χιλιετίας» του ΟΗΕ για την παιδική θνησιμότητα, θα πρέπει έως το 2015 αυτή να έχει μειωθεί κατά δύο τρίτα σε σύγκριση με το 1990, αυτό σημαίνει ότι ο ρυθμός μείωσής της θα πρέπει να φτάσει το 4,4% ετησίως, ποσοστό σχεδόν «άπιαστο» αν αναλογιστεί κανείς ότι σήμερα έχει επιτευχθεί μόλις ένα 1,8% ετησίως. «Είναι ανησυχητικό ότι μεταξύ των 67 χωρών με υψηλά ποσοστά παιδικής θνησιμότητας (40 για κάθε 1.00 άτομα και πλέον), μόλις 10 εξ αυτών βρίσκονται σε καλό δρόμο για να συναντήσουν τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας», έγραψε ο Ντάνζεν Γιου της UNICEF στην ιατρική επιθεώρηση «Lancet» και πρόσθεσε ότι τα ευρήματα αυτά κάνουν επιτακτική την ανάγκη για συντονισμένη δράση ώστε να επιταχυνθεί η πρόοδος. Θα πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι από το 2008 έχουν σημειωθεί σημαντικές πρόοδοι που δεν αντανακλώνται στην τελευταία έκθεση της UNICEF και που περιλαμβάνουν προγράμματα εμβολιασμού, έργα για την καταπολέμηση του AIDS, καθώς και καλύτερη διανομή εντομοκτόνων και κουνουπιέρων για την αντιμετώπιση της ελονοσίας. Ωστόσο, σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, θα πρέπει επιπλέον να δοθεί περισσότερη έμφαση στην πνευμονία και τη διάρροια, αφού αυτές συνιστούν δύο από τις σημαντικότερες αιτίες της θνησιμότητας μεταξύ των παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών.

Αγγλία: Απαγορεύεται η μπάλα

Επειδή τα παιχνίδια με μπάλα «απαγορεύονται» στους δρόμους του Λονδίνου, η φαντασία του καλλιτέχνη με τη μυστική ταυτότητα και τα ακριβοπουλημένα έργα, του Βρετανού Μπάνκσι, εφηύρε μια ζωγραφισμένη πινακίδα που γράφει ακριβώς αυτό: «Οχι παιχνίδια με μπάλα», για να παίζουν τα δύο ζωγραφισμένα με γκράφιτι παιδιά που έπλασε. Πολλές φορές οι βρετανικές Αρχές έχουν διχαστεί για το αν επιτρέπονται τα ειρωνικά και καυστικά γκράφιτι του Μπάνκσι στα κτίριά τους. Και κάποιες φορές έχουν φτάσει στο σημείο να τα σβήσουν. Μόνο η γενέτειρα πόλη του καλλιτέχνη, το Μπρίστολ, σκέφτεται να ψηφίσει νόμο που θα επιτρέπει τα γκράφιτι στους τοίχους (πηγαίνοντας κόντρα στη μη ανεκτική πολιτική των άλλων αγγλικών πόλεων) από τότε που η «επίσημη» έκθεση του Μπάνκσι στην πόλη συγκέντρωσε 300.000 επισκέπτες και τόνωσε την τοπική οικονομία κατά περίπου 10.000 λίρες.

"Κρυφά" σχολεία στο Πεσαβάρ

Οι επιθέσεις των Ταλιμπάν σε σχολεία του Πακιστάν με στόχο να αποτρέψουν τα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο άφησαν απτόητες τις μικρές μαθήτριες...

"Κρυφά" σχολεία στο Πεσαβάρ του Πακιστάν. Μετά την ανατίναξη του σχολείου τους από τους Ταλιμπάν, οι μικρές Πακιστανές κατευθύνονται στη σκηνή όπου κάνουν το μάθημά τους, αψηφώντας τις βίαιες επιθέσεις

Το εμπόριο της... φτώχειας

Ενα αγόρι μεταφέρει στους ώμους του ένα σάκο με ξυλάνθρακα από χωματερή της Μανίλα με σκοπό την μεταπώλησή του. Το παράνομο εμπόριο ξυλάνθρακα ανθεί στη χώρα καθώς αποτελεί σημαντικό πόρο εισοδήματος των φτωχών οικογενειών.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Από τα φανάρια, στα θρανία

Θαλπωρή και μόρφωση για δεκάδες Τσιγγανόπουλα από εθελοντές στον Κολωνό
«Ένα παιδάκι μού είπε κάποτε: “Για μένα ο Θεός έχει αποφασίσει να πουλάω λουλούδια”. Το πλησίασα, του μίλησα και προσπάθησα να το κάνω να με εμπιστευτεί. Βήμα, βήμα, το έφερα σε επαφή με τα γράμματα. Κάποια στιγμή ξετρελάθηκε. Ήθελε να μάθει τα πάντα. Υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα;». Επιστρέφοντας στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 από τις ΗΠΑ, όπου είχε βρεθεί για σπουδές και εργασία, η κοινωνική λειτουργός κ. Μυρτώ Λαιμού συνάντησε μια πραγματικότητα που της προκάλεσε δυσάρεστα συναισθήματα. Δεκάδες παιδιά, κυρίως Τσιγγανόπουλα εργάζονταν μέρα- νύχτα πουλώντας λουλούδια και χαρτομάντιλα στα φανάρια. Το πρόβλημα ήταν ιδιαίτερα έντονο στην περιοχή του Κολωνού, όπου εργαζόταν, γεγονός που την ώθησε στην απόφαση να κάνει κάτι για να βοηθήσει αυτά τα παιδιά. Αφού απευθύνθηκε σε δήμους και νομαρχίες χωρίς να βρει ανταπόκριση, αποφάσισε να ενεργήσει μόνη της. Με τη βοήθεια φίλων και γνωστών, δημιουργήθηκε το 1997 το Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας, Μη Κυβερνητική Οργάνωση, με σκοπό να βοηθήσει τα κοινωνικώς αποκλεισμένα παιδιά να ενταχθούν στην κοινωνία και να δουν πως υπάρχουν επιλογές στη ζωή τους. «Οι περισσότεροι Τσιγγάνοι δεν έχουν πρόσβαση στα γράμματα. Είναι αποκλεισμένοι από παντού. Έτσι, και τα παιδιά τους βρίσκονται μοιραία στην ίδια κατάσταση. Όταν το κράτος αποφάσισε να τους νομιμοποιήσει και να τους εντάξει σταδιακά στην κοινωνία, δεν φρόντισε να διαμορφώσει έτσι τους θεσμούς ώστε να μπορούν να σταθούν πράγματι ισότιμα με τον υπόλοιπο κόσμο. Πώς είναι δυνατόν να τους ζητάς πιστοποιητικά, άδειες και άλλα έγγραφα, όταν δεν ξέρει κανένας τους να διαβάζει;» λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Λαιμού, η οποία με τη βοήθεια των εθελοντών δίνει καθημερινά αγώνα να βοηθήσει τα «παιδιά των δρόμων» να αποκτήσουν βασικές γραμματικές γνώσεις και τα απαραίτητα πιστοποιητικά, να εγγραφούν στα σχολεία και να βρουν έναν διαφορετικό δρόμο για τη ζωή τους. Το Κέντρο προετοιμάζει τα παιδιά για το σχολείο διδάσκοντας τις δεξιότητες και τη συμπεριφορά που απαιτείται για την εγγραφή τους στα σχολεία της περιοχής, παρακολουθεί την πρόοδο και την τακτική προσέλευσή τους στο σχολείο, φροντίζει για την ενημέρωση των γονέων και την προώθηση της ενεργού συμμετοχής τους και παρέχει βοήθεια σε όσα παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τα μαθήματά τους. Επιπλέον, υποστηρίζει τα μεγαλύτερα παιδιά και τους εφήβους που δεν έχουν πάει ποτέ σχολείο ώστε να το πάρουν απόφαση και να το επιχειρήσουν, προσφέροντάς τους μαθήματα γραφής και ανάγνωσης. «Τα παιδιά το λατρεύουν αυτό. Βλέπεις ότι διψούν για μάθηση. Και οι γονείς δείχνουν να καταλαβαίνουν ότι είναι αναγκαίο να αποκτήσουν τα παιδιά εφόδια για τη ζωή τους. Τα παιδιά νιώθουν το Κέντρο σαν σπίτι τους γιατί δεν διαβάζουν μόνο, αλλά έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν και άλλες βασικές ανάγκες τους όπως είναι το φαγητό και η ατομική υγιεινή. Τα βλέπεις κάνουν σαν τρελά για να πλυθούν και να βάλουν καθαρά ρούχα», λέει η κ. Λαιμού.

Στήριξη σε οικογένειες

Παράλληλα με τις δραστηριότητες για τα παιδιά, οι οποίες περιλαμβάνουν επίσης παιχνίδια, χορό και θεατρικό παιχνίδι, λειτουργεί και κοινωνική υπηρεσία για την οικογένεια, όπου οι γονείς, κυρίως μητέρες, συζητούν τα προβλήματά τους και παίρνουν συμβουλές για το πώς πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά και γενικώς την οικογένεια. «Έρχονται γονείς και συζητούν για προβλήματα ενδοοικογενειακής βίας, ανεργίας και άλλα και αναζητούν λύσεις. Δεν υφίστανται μόνο τα παιδιά τις διακρίσεις και τον ρατσισμό αλλά και οι γονείς. Εμείς προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε να ωθήσουν τα παιδιά στα γράμματα και να μην τα καταδικάζουν να πουλάνε μόνο λουλούδια στους δρόμους, αλλά να αναζητήσουν άλλες διεξόδους. Και νιώθουν όλοι πραγματικά υπερήφανοι όταν δουν πως κάποιο τελειώνει το σχολείο και βρίσκει μια καλή δουλειά. Θέλουν να του μοιάσουν, αποκτούν επιπλέον κίνητρο» σημειώνει η κ. Λαιμού.
«Ευαισθητοποιούνται μόνο φίλοι και εθελοντικές οργανώσεις»

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ λειτουργεί σε ένα ενοικιαζόμενο κτίριο στην περιοχή του Κολωνού, όπου καθημερινά παρακολουθούν μαθήματα περίπου 60 παιδιά, ωστόσο, τη βοήθειά του έχουν αναζητήσει περισσότερες από 500 οικογένειες, οι οποίες είναι αρχειοθετημένες με όλα τα στοιχεία που αφορούν την κατάστασή τους. Τα λειτουργικά του έξοδα είναι πάρα πολλά, δεδομένου ότι μόνο το ενοίκιο του κτιρίου είναι 2.000 ευρώ, τα οποία καλύπτονται κυρίως από εθελοντές, αναφέρει η κ. Λαιμού: «Δυστυχώς, ευαισθητοποιούνται μόνο οι φίλοι και εθελοντικές οργανώσεις, που μας προσφέρουν καθημερινά πάρα πολλά πράγματα, όπως ρούχα, σχολικά είδη και παιχνίδια για τα παιδιά, ενώ ένα μικρό ποσό μάς δίνει το τελευταίο διάστημα το υπουργείο Υγείας. Τα έξοδα, ωστόσο, είναι πολύ περισσότερα και χρειάζονται από την Πολιτεία και τους φορείς και χρήματα. Ευτυχώς για μας, το μεσημεριανό φαγητό καλύπτεται και από τον Δήμο Αθηναίων, που είναι μια πολύ σημαντική βοήθεια». Παρ΄ όλη την φυσική κούραση που της έχει δημιουργηθεί από τα χρόνια της δύσκολης προσπάθειας, η κ. Λαιμού δεν δείχνει διατεθειμένη να εγκαταλείψει, παίρνοντας θάρρος και δύναμη από τα ίδια τα παιδιά. «Τα Τσιγγανόπουλα δεν είναι διαφορετικά παιδιά. Είναι γελαστά, χαρούμενα, παιδιά γεμάτα ζωντάνια, όπως όλα. Βλέπεις τα πρόσωπά τους να λάμπουν από ευτυχία, όταν νιώθουν πως μαθαίνουν κάτι καινούργιο. Δεν πιστεύω πως τα “πριγκιπόπουλα” έχουν διαφορετικό πρόσωπο», υποστηρίζει η κ. Λαιμού.

Πηγή: Εφημερίδα TA NEA